Suffers from being an unwanted girl. Explains the silent mother figure against the patriarchal figure. One of the pioneers of 21st century American sculpture: Louise Bourgeois.
Louis was born on December 25, 1911 in Paris, the daughter of a woven tapestry repairman. Family, has a workshop where century carpets are repaired and bought and sold. Louisie spends her childhood in this workshop. She made his first paintings while helping her family repair antique carpets. While the missing parts of the carpets are being repaired, the sexual organs of the mythological characters are cut and flower motifs are sewn in their place. This situation causes Louisie to be interested in design from a very early age.
Louisie has a hardworking and obedient mother who is fond of her children, and a father who is unfaithful to her mother, bearing the traces of a patriarchal society.
"My father was quite macho and unfortunately had a daughter for him. I was sure that made my mother happy, but the happiness was incomplete since my brother died. They were in a rush to have a second child, and my goodness! Another girl! Henriette. Then another child, Her name is Lousie. As you can guess, it was me, and I had come upon a great disappointment. And I was apologizing for being nothing more than a girl."
In 1919, her mother, Josephine Bourgeois, caught the Spanish flu, which disrupted Louise's education. In 1922, Sadie Gordon Richmond becomes Louis' father's mistress, living with them for almost 10 years to teach English. Sadie's ambiguous identity at home, her role as a mother from time to time, her father's sexist insults towards Louisie, and her mother's silent acceptance affect both Louisie's childhood and adulthood. Anxiety, jealousy and anger arising from family traumas permeate her art throughout his career. For her nanny: "I wanted her to love me. She went and loved my father. I was hurt on both sides." So much so that his anger towards Sadie is as if she wants to kill her.
In an interview; "All my work over the past fifty years has been inspired by my childhood. My childhood has never lost its magic, mystery and drama." she reveals the autobiographical aspect of her art.
After receiving a Philosophy degree from Fenelon High School, she started studying at the Sorbonne University in mathematics in order to get rid of the sadness that would reflect on her works throughout her life. Her studies in geometry form a basis for her cubist drawings. At the age of 25, she falls under the influence of a deep depression with the death of her mother and her interest begins to shift to art.
"Maybe the Euclidean geometry was fixed, but it was the only one. I was very disappointed when I learned that there were other geometries than Euclidean geometry. For me it was the disappearance of a symbol. Mathematics was no longer safe for me… So I turned to a new search. The solution was art."
Accordingly, she studies at the Ecole des Beaux-Arts and the Academie de la Grande Chaumiere, and also works in Fernand Leger's studio. Leger tells Louise that she has a talent for three dimensions, and she becomes one of the influential names in her inclination to sculpture.
She married the American art historian Robert Goldwater in 1938 and they had three children. So she moves to New York. In the 1940s, she changed the field she worked in and turned to the art of sculpture. The mother figure plays an important role in the sculpture career. When her early works are examined, a group of patterns draws attention. Her work titled House of Women is one of the most well-known. In this series, it is a matter of debate whether women turn into houses or whether houses are turned into women's forms.
Just like her paintings, her early sculptures are also influenced by the surrealist existential movement. The artist criticizes the patriarchal structures of the surrealists; "Ever since I was a runaway girl, father figures have misled me. The Surrealists saw life as a joke. I see it as a tragedy."
She becomes a member of the American Abstract Artists Group, of which the most prominent abstract expressionists are members. Being a part of this group, Louise digs deeper into her anxieties of fear, vulnerability, loss of control, transforming vertical structures—wood, marble, plastic, and bronze. This is an important turning point in her art. Because, in her own words, her art creates a series along with the changing conditions of her life.
In 1973, she began teaching at Pratt Institute, Cooper Union, Brooklyn College, the New York Studio School of Drawing, Painting and Sculture.
The Annihilation of the Father in 1974 is, in a way, an important representation of the artist's violent reaction to her father's cheating on her mother with Sadie, that has not faded over time. The work she did right after her husband's death is probably a metaphorical carnage created by Bourgeois to divorce the identities of wife and daughter. During the period when the feminist wave spread, Louise's work began to gain more visibility.
Between 1974-77 she taught at The School of Visual Arts in New York, as well as taught at public schools in Great Neck, Long Island for many years.
The artist gains her greatest fame with the giant spider sculpture Maman she made in 1999. With a height of 9 meters 27 centimeters, Maman is among the largest sculptures in the world. Maman means mother in French. She refers to emotional development processes related to motherhood in almost all his professional life. She lost at an early age and said, "She was my best friend." She describes her mother, as a friend who is smart, patient, soothing, reasonable, delicate, indispensable, clean and as useful as a spider. Based on the spider, she emphasizes the power of her mother with the metaphors of spinning, weaving, feeding and protecting.
"My early works were about being afraid of falling. My later works were about the art of falling. Falling from hurting yourself. What I do now is the art of hanging on, never falling." said Bourgeois, she was 70 when she became famous. In addition to being the first female artist to hold a retrospective exhibition in New York's Museum of Modern Art in 1982, she was awarded an Honorary Doctorate from Yale University. Represents the USA at the Venice Biennale in 1993. In 1997, she was awarded the National Medal of Arts by the US Congress.
Louisie Bourgeois, who was so inspiring and successful, died of heart disease on May 31, 2010 at Beth Israel Medical Center in New York. She continues to produce until one week before dying.
"If we're ambitious enough, what we're going to do is repeat, and when appropriate, we can express that our message is valid."
What more can be said?
—--------------------------------------------------------
Hayatı boyunca istenmeyen kız çocuk olmanın acısını çeker. Ataerkil figür karşısında sessiz anne figürüne değinir. 21. yüzyıl Amerikan heykel sanatının öncülerinden: Louise Bourgeois.
Louis, dokuma duvar halısı onarımcısı bir babanın kızı olarak 25 Aralık 1911'de Paris'te doğar. Aile, 16.-17. yüzyıl halılarının tamir edildiği, alınıp satıldığı bir atölyeye sahiptir. Louisie çocukluğunu bu atölyede geçirir.
İlk resimlerine de ailesinin antika halıları onarmasına yardımcı olurken yapar. Halıların eksik kısımları tamir edilirken aynı zamanda mitolojik karakterlerin cinsel organları kesilip yerlerine çiçek motifleri dikilir. Bu durum Louisie'nin çok erken yaşlardan tasarıma ilgi duymasına sebebiyet verir.
Louisie, çocuklarına düşkün, çalışkan ve itaatkar bir anneye ve anneye sadakatsiz, ataerkil toplumun izlerini taşıyan bir babaya sahiptir.
"Babam oldukça maçoydu ve onun için ne yazık ki bir kızı olmuştu. Bunun annemi mutlu ettiğine emindim ancak kardeşim öldüğünden bu mutluluk yarım kalmıştı. Onlar ikinci bir çocuk yapmak için aceleci davranmışlardı ve yüce Tanrım! Bir kız daha! Henriette. Ardından bir çocuk daha, adı da Lousie. Tain edebileceğiniz gibi bh bendim ve büyük bir hayal kırıklığının üzerine gelmiştim. Ve bir kız çocuğundan başka bir şey olamamanın özrünü taşıyordum."
1919 yılında annesi Josephine Bourgeois İspanyol gribine yakalanır ve bu nedenle Louise'nin eğitimi aksaklığa uğrar. 1922 yılında Sadie Gordon Richmond, Louis'in babasının metresi olur, İngilizce öğretmek amacıyla hemen hemen 10 yıl onlarla beraber yaşar. Sadie'nin evdeki belirsiz kimliği, yer yer anne rolüne bürünmesi, babasının Louisie'e karşı cinsiyetçi aşağılamaları, annenin sessiz kabullenir durumu Lousie'nin hem çocukluk hem de yetişkinlik dönemini etkiler. Aile travmalarından doğan kaygı, kıskançlık, öfke onun kariyeri boyunca sanatına işler. Dadısı için: "Beni sevmesini istemiştim. O gidip babamı sevdi. Çift taraflı yaralandım." Öyleki Sadie'ye karşı duyduğu öfke onu öldürmek istercesinedir.
Bir röportajında; "Elli yıl boyunca yapmış olduğum tüm çalışmalarım ilhamını çocukluğuma borçludur. Benim çocukluğum hiçbir zaman sihrini, gizemini ve dramını kaybetmemiştir." diyerek sanatının otobiyografik yönünü ortaya koyar.
Fenelon Lisesinde Felsefe diploması aldıktan sonra yaşamı boyunca eserlerine yansıyacak olan hüzünden sıyrılmak için Sorbonne Üniversitesi'nde matematik bölümünde okumaya başlar. Geometri alanında yaptığı çalışmalar, kübist çizimleri için bir altyapı oluşturur. 25 yaşına geldiğinde annesinin ölümüyle beraber derin bir depresyonun etkisi altına girer ve ilgisi sanata kaymaya başlar.
"Öklit geometrisi belki sabitti ancak o da tekti. Öklit geometrisinden başka geometrilerin olduğunu öğrendiğim zaman büyük bir hayal kırıklığı yaşadım. Benim için bir sembolün yok olmasıydı. Matematik artık güvenli değildi benim için… Bu yüzden yeni bir arayışa yöneldim. Çözüm, sanattı."
Bu doğrultuda Ecole des Beaux-Arts ve Academie de la Grande Chaumiere'de okur, ayrıca Fernand Leger'in stüdyosunda çalışır. Leger, Louise'e üç boyuta yönelik bir yeteneği olduğunu söyler, heykeltıraşlığa yönelmesinde etkili isimlerden biri olur.
1938 yılında Amerikan sanat tarihçisi Robert Goldwater ile evlenir, üç çocuk sahibi olurlar. Böylelikle New York'a taşınır. 1940'larda çalıştığı alanı değiştirerek heykel sanatına yönelir. Heykel kariyerinde anne figürü önemli bir rol üstlenir. Erken işleri incelendiğinde bir grup desen dikkat çeker. Ev Kadın adlı yapıtı en çok bilinenlerden biridir. Bu seride, kadınların mi eve dönüştüğü, evlerin mi kadın formuna döndürüldüğü tartışma konusudur. Tıpkı resimlerinde olduğu gibi erken dönem heykellerinde de sürrealist varoluşçu akımdan etkilenir. Sanatçı sürrealistlerin ataerkil yapılarını eleştirir; "Kaçak kız olduğumdan beri baba figürleri beni yanlış yere sürüklüyor. Sürrealistler hayatı şaka olarak algılıyorlardı. Ben ise trajedi olarak görüyorum."
En önemli soyut dışavurumcuların da üyesi olduğu American Abstract Artists Group'un bir üyesi olur. Bu grubun bir parçası olmasıyla Louise korku, kırılganlık, kontrol kaybı gibi endişelerinin derinine iner, dikey yapıları-ahşabı, mermere, plastiğe ve bronza dönüştürür. Bu sanatındaki önemli bir dönüm noktasıdır. Çünkü kendi tabiriyle hayatının değişen koşullarıyla birlikte sanatı da bir seri oluşturur.
1973'te Pratt Institute, Cooper Union, Brooklyn College, the New York Studio School of Drawing, Painting and Sculture'da ders vermeye başlar.
1974 tarihli Babanın Yok Edilmesi bir açıdan sanatçının babasının annesini Sadie ile aldatmasına karşı duyduğu şiddetli tepkinin zamanla kaybolmadığına dair önemli bir temsilidir. Kocasının ölümünün hemen ardından yaptığı eser muhtemelen Bourgeois'in eş ve kız çocuk kimliklerinden boşanmak için yarattığı bir metaforik katliamdır. Feminist dalganın yayıldığı dönemde Louise'nin çalışmaları daha fazla görünürlük kazanmaya başlar.
1974-77 arasında The School of Visual Arts in New York'ta eğitim vermesinin yani sıra uzun yıllar Great Neck, Long Island'daki devlet okullarında da öğretmenlik yapar.
Sanatçı, en büyük ününü 1999 yılında yaptığı Maman adlı dev örümcek heykeliyle kazanır. Maman, 9 metre 27 santimetre boyu ile dünyanın en büyük heykelleri arasında yer alır. Maman Fransızca'da anne anlamına gelir. Hemen hemen tüm mesleki yaşamında anneliğe ilişkin duygusal gelişim süreçlerine atıfta bulunur. Erken yaşta kaybettiği ve "En iyi arkadaşımdı." dediği annesini akıllı, sabırlı, yatıştırıcı, makul, narin, vazgeçilmez, temiz ve bir örümcek kadar faydalı bir arkadaş olarak tanımlar. Örümcekten yola çıkarak eğirme, dokuma, besleme ve koruma metaforlarıyla annesinin gücünü vurgular.
"Erken dönem işlerim düşmekten korkmak ile ilgiliydi. Sonraki işlerim düşme sanatı ile ilgili oldu. Kendini incitmekten düşmek yani. Şimdi yaptığım ise hiç düşmeyin asılı kalma sanatıdır." diyen Bourgeois, ünlü olduğunda 70 yaşındadır. New York Modern Sanatlar Müzesinde 1982 yılında retrospektif sergi açan ilk kadın sanatçı olmanın yanı sıra Yale Üniversitesi'nce Onur Doktorası'na layık görülür. 1993'de ABD'yi Venedik Bienali'nde temsil eder. 1997 yılında ise ABD Kongresi tarafından Ulusal Sanat Madalyası ile ödüllendirilir.
Bu denli ilham verici ve başarılı olan Louisie Bourgeois 31 Mayıs 2010 tarihinde New York'taki Beth Israel Medical Center isimli hastanede kalp hastalığı nedeniyle yaşamını yitirir. Hayata veda etmeden bir hafta öncesine kadar üretmeye devam eder.
"Eğer yeterince azimliysek, yapacağımız şey tekrar etmek olacaktır ve yeri geldiğinde mesajımızın geçerli olduğunu ifade edebiliriz."
Daha ne denilebilir ki?
Comments